Δυσκολεύομαι πολύ να απολαύσω την νέα σεζόν που τόσο περίμενα… Με τις τόσες αλλαγές, τον χρόνο που θα περνούσα με τα μικρα μου και τους στόχοι που έθεσα για φέτος!
Δυσκολεύομαι να απολαύσω την ρουτίνα που περίμενα! Νιώθω οτι είναι μια χρονιά που θα μας αφήσει πολλά κατάλοιπα! Μια χρονιά που θα μας κάνει να συνηθίσουμε τα νέα δεδομένα για φυσιολογικά! Αντισυπτικά κάθε 5 λεπτά, και στα χέρια και στα παπούτσια, μάσκες σε όλα τα χρώματα και σχέδια, αποστάσεις, αγκώνες για χαιρετούρα, και απαγόρευση στις αγκαλιές, το χειρότερο μου!
Μήπως τελικά θα γίνουμε όλοι αποξενωμένοι και φυλακισμένοι στην δική μας αποστυρωμένη φωλιά, σωματικά ψυχικά και όπως φαίνεται και συναισθηματικά; Θέλω η κόρη μου να αγκαλιάζει σφιχτά όσους αγαπά και να ενθουσιάζεται όποτε βλέπει τους φίλους της. Να τρέχει στην αγκαλιά τους όπως ήξερε μέχρι τώρα! Θέλω να μπορεί να εκφράζεται χωρίς να φοβάται και να δείχνει τι νιώθει χωρίς να έχει κάθε φορά στο μυαλό της το αντιςηπτικό και τον κορονοιό! Θέλω να μοιράζεται το φαγητό της και να κερνά τους φιλους της! Θέλω να αγαπά και να το δείχνει!
Εσείς πώς διαχειρίζεστε την νέα σχολική χρονιά; Δεν φοβάστε πιο πολύ, οτι αυτή θα παραμείνει για αρκετό καιρό η νέα μας πραγματικότητα; Μου λείπει η αγκαλιά των φίλων μου, μου λείπει η ανεμελιά των παιδιών μου!
Εσένα;